İnsan olmak tutarsızlıktır. Bu tespit çoğu insanı rahatsız eder. Belki de doğamız gereği, başkalarının tutarsızlıklarını izlemek daha kolay gelir. Yine de bu tutarsız olduğumuz gerçeğini gizlememize yetmez. Sıradan bir gün içerisinde dahi onlarca defa tutarsız’ızdır. Örneğin; ofiste çay almak için masamızdan kalktığımızda kahve kokusuna yenik düşebiliriz. Veya bir lokantada sadece ana yemek için masaya otururuz ama arkadaşımız çorba içerse biz de bir tane söyleriz.

İş yerinden eve giderken kaç defa kendimize söz vermişizdir; “eve gidince kitap okuyacağım” diye. Kaç defa tutabilmişizdir peki? Hatta sevdiğimiz bir diziyi izleme planımız dahi çoğu kez yorgun göz kapakları tarafından sessizce imha edilmiyor mu?

Bunlar basit örnekler olabilir, “ne var yani” denebilir ama biraz daha sert örnekler de bolca mevcut. Sonuçta bize sempatik gelen değil; sarsıcı fikirler hayatımıza yön veriyor.

Muhtelif bir mecliste özel hayatın gizliliğine dair mükemmel bir nutuk attınız. Hatta modern insanı müthiş bir iştahla eleştirdiniz sonra aklınıza gelen özlü sözü Twitter’da bir güzel paylaştınız mı? Hatta ve hatta farkında olmayabilirsiniz ama çalışmalarını, ilişkilerini, gittiği yerleri ve başarılarını Facebook’ta paylaşmayan biri zihninizde pasif, işe yaramayan hayata katkı sunmayan biri olarak kodlanıyor. Üstelik bu anlayışımızı sosyal medyanın kişilik üzerindeki olumsuz etkisi üzerine konuştuktan sonra “bizim Ahmet de hiçbir kayda değer iş yapmıyor boş boş yaşıyor” diye cümle içerisine yerleştirebiliyoruz. Continue Reading…